ابوالفتح بستیابوالفتح، علی بن محمّد از شاعران و منشیان معروف قرن چهارم بود که در شهر بست حدیث و فقه و ادب آموخت. ۱ - معرفی بستیبُستی، ابوالفتح، علی بن محمّد از شاعران و منشیان معروف قرن چهارم. در بُست متولّد شد. همانجا حدیث و فقه و ادب آموخت. شاگرد ابن حبان محدث بود و محدّثی دیگر به نام خطابی (متوفی ۳۸۸) با او دوستی داشت. پیرو مذهب شافعی بود و در جوانی کاتب بایتوز، امیر بست گردید و چون در ۳۶۷ شهر به دست سبکتگین افتاد شاعر نیز به امیر فاتح پیوست. [۱]
فؤاد سزگین، تاریخ التراث العربی، ج۲، جزء ۴، ص۲۵۴، نقله الی العربیة عرفه مصطفی، ریاض ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
بستی قبلاً نیز از نویسندگان دولت سامانی بود و بعدها در دستگاه یمین الدوله محمود نیز خدمت کرد و در ۴۰۰ یا ۴۰۱، در شهر اوزجند، در حالی که مورد بی مهری محمود واقع شده بود، تبعیدی وار درگذشت. [۲]
خیرالدین زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۳۲۶، بیروت ۱۹۸۶.
ثعالبی در یتیمة ادهر او را بسیار ستوده و در تجنیس، صاحب طریقه مخصوص دانسته است [۳]
عبدالملک بن محمد ثعالبی، یتیمة الدهر،ج ۴، ص ۳۴۵، چاپ مفید محمد قمیحه، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
در مقام ادبی او این بس که صاحب خزانه الخیال وی را همطراز ابواسحاق صابی شمرده و معتقد است که هر کس خواهد که بر گنجینه‌های جناس راه یابد، ناگزیر باید در رسائل ابواسحاق صابی و اشعار ابوالفتح بستی تتبع کند. [۴]
محمد مؤمن بن محمد قاسم جزایری شیرازی، خزانة الخیال، ج۱، ص۲۸۱، قم ۱۳۹۳.
۱.۱ - دیوان اشعار بستیدیوان اشعار بستی در ۱۲۹۴، در بیروت به چاپ رسیده است. معروفترین قصیده او نونیه‌ای است به نام «عنوان الحِکَم» که جنبه تعلیمی دارد و در تعداد ابیات آن اختلاف است [۵]
حیاة الحیوان الکبری ، محمدبن موسی دمیری، ج ۱، ص ۱۷۲ـ۱۷۳، قاهره ۱۳۸۳/۱۹۶۳.
[۶]
نامه دانشوران ناصری، قم (تاریخ مقدمه ۱۳۳۸ ش)، ج۴، ص۱۹۴ـ۱۹۵.
[۷]
احمد هاشمی، جواهرالادب فی ادبیات و انشاء لغة العرب، ج۲، ص۴۳۰ـ۴۳۱، مصر ۱۳۸۴/۱۹۶۴.
بدر جاجرمی این قصیده را به زبان فارسی به نظم کشیده است. [۸]
محمدعلی مدرّس تبریزی، ریحانة الادب، ج۱، ص۲۶۳ـ۲۶۴، تهران ۱۳۶۹ ش.
بستی به فارسی نیز اشعاری دارد. ثعالبی در معرّفی بستی، به وصف ویژگی شعرش پرداخته و بعضی ابیات او را در حدّ اعجاب دانسته است. [۹]
عبدالملک بن محمد ثعالبی، یتیمة الدهر، ج۴، ص۳۴۵ـ۳۸۲، چاپ مفید محمد قمیحه، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
وی با بستی دوست بود و به ترغیب بستی کتاب اَحْسَنُ ما سَمِعْتُ را تألیف کرد. ۱.۲ - مضمونهای شعری بستیمضمونهای شعری بستی عبارت است از: غزل و باده، ادبیات، طبیات و فلسفه، نجوم، مدح، اخوانیات، شکوی، ذم و هجا، شیب و کبر (جوانی و پیری)، امثال و نوادر و حکم. [۱۰]
عبدالملک بن محمد ثعالبی، یتیمة الدهر، ج۴، ص۳۴۵ـ۳۸۲، چاپ مفید محمد قمیحه، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
شرح احوال و معرفی آثار او را دکتر محمد مرسی الخولی تحت عنوان ابوالفتح البستی حیاته و شعره به چاپ رسانده است. ۲ - فهرست منابع(۱) عبدالملک بن محمد ثعالبی، یتیمة الدهر، چاپ مفید محمد قمیحه، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳. (۲) محمد مؤمن بن محمد قاسم جزایری شیرازی، خزانة الخیال، قم ۱۳۹۳. (۳) محمد مرسی الخولی، ابوالفتح البُستی، حیاته و شعره، بیروت ۱۹۸۰. (۴) حیاة الحیوان الکبری '، محمدبن موسی دمیری، قاهره ۱۳۸۳/۱۹۶۳. (۵) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۸۶. (۶) فؤاد سزگین، تاریخ التراث العربی، نقله الی العربیة عرفه مصطفی، ریاض ۱۴۰۳/۱۹۸۳. (۷) محمدعلی مدرّس تبریزی، ریحانة الادب، تهران ۱۳۶۹ ش. (۸) نامه دانشوران ناصری، قم (تاریخ مقدمه ۱۳۳۸ ش). (۹) احمد هاشمی، جواهرالادب فی ادبیات و انشاء لغة العرب، مصر ۱۳۸۴/۱۹۶۴. ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بُستی»، شماره۱۳۲۲. |